Terwijl hij daar stond, dacht hij met heimwee terug aan die finale die hij zich herinnerde als de dag van gisteren.
Het beste team ooit
Mario Zagallo (op de foto rechts) was in 1970 bondscoach van Brazilië. Het land en Pelé (op de foto onderste rij, tweede van rechts) werden in dat jaar voor de derde keer wereldkampioen. En volgens vele kenners met het beste team ooit.
In de finale speelde Brazilië tegen Italië. Toen Pelé in de rust de kleedkamer binnen kwam, deed hij zijn shirt uit en stopte deze in de handen van Zagallo. Pelé was gewend om de tweede helft te beginnen met een schoon shirt. Zagallo stopte het gedragen shirt in zijn tas.
In die tweede helft speelden de Gele Kanaries Italië op een hoop en wonnen de WK-finale (4-1). Direct na het laatste fluitsignaal sprong een uitzinnige Pelé fitnesscoach Admildo Chirol in de armen. De voetbalheld trok zijn shirt uit en gaf deze als blijk van waardering aan Chirol.
Fitnesscoach Chirol was inmiddels overleden, maar Zagallo wist waar hij zijn zoon kon bereiken en belde direct. “Dat shirt heb ik geërfd van mijn vader. Op zijn sterfbed heb ik moeten zweren dat het altijd in de familie zal blijven”, antwoordde zoon Chirol op Zagallo’s vraag naar het tweede shirt.
Zagallo stond voor een raadsel. Van wie was dan dat shirt dat de volgende maand door Christie’s werd geveild?
Een derde shirt van Pelé
Het was Italiaans international Roberto Rosato die claimde na het laatste fluitsignaal met Pelé van shirts te hebben gewisseld. Sportmemorabilia-specialisten waren tot de conclusie gekomen dat Pelé na de wedstrijd een derde shirt droeg om de beker in ontvangst te nemen, nadat hij eerder met Rosato shirts had gewisseld. Chirol Jr. zou daarom het derde shirt hebben.
Zagallo begon te twijfelen aan zijn eigen verhaal. Had de Italiaan gelijk?
De veiling
Veilinghuis Christie’s hoopte stiekem op een nieuw recordbedrag. Tot op dat moment stond het record op naam van Sir Geoff Hurst’s shirt uit de WK-finale van 1966. Het geveilde bedrag: 80.000 pond (96.000 euro, red.).
Op 27 maart 2002 om 15:13 nam de veilingmeester een slokje van zijn water en schraapte zijn keel.
“We vervolgen de veiling met nummer 114: het door Pelé gedragen voetbalshirt uit de WK-finale van 1970, en we beginnen met een openingsbod van 20.000 pond. Dank u, 22.000, 25.000, 28.000 van de man daar links, 30.000…”
En zo steeg het bod met volle wind mee door naar 75.000. Op 80.000 pond vielen de biedingen even stil, totdat er een man in de zaal namens een telefonische bieder mee ging doen. Het bod steeg naar 120.000 pond, en vervolgens naar 140.000. Een intense spanning maakte zich van de zaal meester.
“Iemand meer dan 140.000?”, riep de duidelijk opgewonden veilingmeester enigszins buiten adem.
“Niemand?”
“Eenmaal. Andermaal.”
De zaal hield collectief de adem in toen de hamer naar beneden viel. “Verkocht.” Inclusief veilingkosten was voor het shirt 157.750 pond (190.000 euro, red.) betaald. Een absoluut record.
Het dilemma
Zagallo zat aan de achtertafel met de uitgevouwen krant voor zich. Hij moest het artikel twee keer lezen om zeker te weten hoeveel het veilingsitem had opgebracht. Hij liep naar zijn werkkamer en zag het ingelijste shirt onaangetast hangen op de plek waar het al dertig jaar zijn thuis had.
Vijf jaar later verkocht Zagallo het shirt. Opbrengst: een schamele 66.500 pond. En een lege plek aan de muur.
Zoekresultaten voor ""
Filters
Geen producten gevonden...