We schrijven 29 juni 2007. Tom is op weg naar een signeersessie met niemand minder dan Paul Gascoigne. Omdat het enfant terrible op dat moment wegens een vermeende alcoholverslaving het gesprek van de dag is in alle tabloids, hebben de twee afgesproken in een rustig en afgelegen huis op het platteland, waar Gazza op dat moment onderduikt.
Niemand thuis?
Tom komt aan, parkeert de auto op het erf en loopt naar de voordeur. Hij belt aan en kijkt tijdens het wachten achter zich over het uitgestrekte heuvelachtige landschap. Omdat er niet wordt open gedaan belt hij nog een keer. De twijfel slaat bij Tom toe of Gazza wel thuis is. Zou hij misschien weer ergens anders zijn ondergedoken? Of heeft hij de afspraak vergeten? Tom belt de zaakwaarnemer met wie de afspraak is gemaakt, maar deze bevestigt dat Tom voor de goede deur staat en dat zijn cliënt thuis moet zijn.
“Goed dat je er bent, want ik heb je hulp nodig.”
Tom belt voor de derde keer aan en hoort dan ineens geluid aan de andere kant van de deur. Paul Gascoigne doet de deur open en lijkt blij te zijn om Tom te zien. “Goed dat je er bent, want ik heb je hulp nodig”, zegt hij nog voordat de twee elkaar de hand schudden. De oud-voetballer loopt meteen op zijn slippers naar buiten, vraagt Tom om hem te volgen en samen lopen ze via de zijkant naar de achtertuin van het huis.
Als ze de hoek om komen ziet Tom tot zijn verbazing een grote eikenboom met daarin wapperende kleding. “Het idee was om mijn wasgoed in het raamkozijn van mijn slaapkamer te laten drogen, maar een rukwind heeft mijn overhemd en shirt naar buiten gewaaid, precies in de boom”, legt Gazza uit. Krabbend aan zijn kin staat hij onder de boom en kijkt met open mond omhoog naar de wapperende kleding. Zo onder de boom lijkt het plots een stuk hoger. Tom staat een meter achter hem.
De man met een plan
Dan draait hij zich om en kijkt hij Tom hoopvol aan. “Geef me eens een pootje.” Terwijl Tom met zijn rug tegen de boom leunt en zijn handen in elkaar vouwt, klautert Gazza via het pootje half in de boom en pakt zijn weggewaaide wasgoed. Hij springt weer op de grond en bekijkt grondig wat hij zojuist gered heeft. “Gelukkig, ze zijn nog schoon… Koffie!?” Tom knikt. Terwijl Paul Gascoigne via de achterdeur de keuken in loopt, haalt Tom de meegenomen merchandising op uit de auto. De signeersessie kan eindelijk beginnen.