Vertel, wie is jouw grote sportheld?
“Johann Olav Koss.”

Waar is die liefde voor hem ontstaan?
“Koss zat in de generatie voor mij en daar kijk je als jonge jongen naar. In begin jaren ‘90 begon hij ook de belangrijke wedstrijden te winnen. Maar Koss was vooral mijn inspiratiebron omdat ik met hem kon identificeren. De eerste keer dat ik hem zag, was in Inzell. Het zal 1990 zijn geweest. In die tijd kwam daar de gehele wereldtop in oktober naar toe als voorbereiding op het nieuwe seizoen. Als jeugdschaatsers moesten wij dan voor dag en dauw het ijs op, want vanaf 9 uur waren er de zogenaamde ‘landenuren’. Als jonge broekjes zat je dan op de tribune te kijken naar de volledige wereldtop uit de Verenigde Staten, Zuid-Korea, en dus ook Noorwegen. Toen viel Koss mij direct op, door zijn manier van schaatsen en ook zijn uitstraling. Wat is nooit vergeet is dat hij toen in de warming-up tijdenlang op een schaatsplank zijn houding en techniek aan het verbeteren was.”

^{Johann Olav Koss won drie gouden medailles op de Olympische Spelen 1994 in Lillehammer (Noorwegen).}

“In die generatie had je ook Bart Veldkamp. Hij was een echte ‘flyer’ die heel natuurlijk over het ijs danste. Koss was - net als ik - technisch minder onderlegd en moest het hebben van power. Zijn warming-up in Inzell opende mijn ogen. Ik besefte dat door te trainen op vaste patronen, op houding en techniek, deze achterstand gecompenseerd kon worden. De valkuil is echter dat je iemand teveel wilt imiteren. Mijn moeder nam nog wel eens wedstrijden van mij op. Ik weet nog dat ik eens een race had geschaatst en echt dacht van: ‘wauw, ik schaats nu echt zoals Koss.’ Toen ik thuis kwam en de beelden terug keek, leek het in de verste verte niet op! Gelukkig ben ik door mijn omgeving altijd gestimuleerd en ook gecorrigeerd om een eigen stijl te ontwikkelen die bij mij past.”

Heb je hem vanaf dat ene moment in Inzell op de voet gevolgd?
“Voor Koss begon zijn succesperiode in 1990, met als absoluut hoogtepunt zijn drie gouden medailles op de Olympische Winterspelen van 1994 in Lillehammer. Ik stond toen zelf op de rand om bij de kernploeg aan te sluiten. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Ook al mag ik slechts een paar procent van Koss hebben, dan zou ik al ontzettend blij zijn.’ De NOS maakte in aanloop naar die Spelen van 1994 de documentaire ‘De Olympische Droom’ over Bart Veldkamp en Johann Olav Koss, die samen trainden. Het contrast was fascinerend. Een ‘flyer’ met Haagse bluf tegen een Noorse ingetogen powerhouse, strijdend voor dezelfde droom. Die videoband heb ik helemaal grijs gedraaid. Zijn manier van gedrag, toewijding, analytisch vermogen om beter te worden. Dat was een enorme inspiratie voor mij.”

Staat er een bepaald moment symbool voor jouw adoratie voor Koss?
“In 1998 tijdens de Olympische Spelen van Nagano stond ik zelf op het hoogste podium. Na de ceremonie liep ik met de gouden medaille naar de mixed-zone om de media te woord te staan. Nadat ik bijna alle journalisten had gesproken, kreeg ik een microfoon onder mijn neus geduwd en hoorde ik ‘Romme, how was your race?’ Terwijl ik hem zelf nog nooit gesproken had, herkende ik de stem direct. Het was Johann Olav Koss. Ik kon even niets zeggen. Die paar seconden waren mijn Olympische droom. Ik dacht terug aan zijn prestaties in 1994 en besefte dat ik hiervoor alles de afgelopen tien, twaalf jaar heb gedaan.”

"Ik kreeg een microfoon onder mijn neus geduwd en hoorde ‘Romme, how was your race?’ Terwijl ik hem zelf nog nooit gesproken had, herkende ik de stem direct."

Heb je hem ooit gevraagd om een foto of handtekening?
“Nee, joh! Toen ik jonger was, durfde ik dat helemaal niet. Maar ik heb die behoefte ook nooit echt gehad. Voor mij was hij een inspiratiebron. Wat ik wel nog graag zou willen, is om een middag met hem samen te zitten. We hebben wel vaker wat woorden gewisseld, maar altijd oppervlakkig en vluchtig. Ik zou graag van hem willen weten wat zijn drijfveren waren, en waar hij zijn inspiratie uithaalde. Hoe heeft hij alles beleefd, en hoe ging hij om mee tegenslag?”

Maakt Koss nog deel uit van je huidige leven?
“Tijdens mijn presentaties vertel ik altijd over hem als mijn grote inspiratiebron. Ik vertel dan dat je je moet laten inspireren door mensen om je heen. En dan komt het in mijn geval altijd uit op Johann Olav Koss.”

Benieuwd naar de documentaire die Gianni Romme zo geïnspireerd heeft? Bekijk deze op YouTube:

De Olympische Droom (1/6): Koss en Veldkamp trainen 2 jaar samen voor OS 1994

De Olympische Droom (2/6): Koss en Veldkamp trainen 2 jaar samen voor OS 1994

De Olympische Droom (3/6): Koss en Veldkamp trainen 2 jaar samen voor OS 1994

De Olympische Droom (4/6): Koss en Veldkamp trainen 2 jaar samen voor OS 1994

De Olympische Droom (5/6): Koss en Veldkamp trainen 2 jaar samen voor OS 1994

De Olympische Droom (6/6): Koss en Veldkamp trainen 2 jaar samen voor OS 1994